1. การนับฟัน:
ฟันนับบนก ใบเลื่อยสองด้านด้ามไม้ เป็นปัจจัยสำคัญที่กำหนดคุณภาพและความเร็วในการตัด จำนวนฟันต่อนิ้ว (TPI) ที่สูงขึ้นหมายความว่ามีฟันสัมผัสกับวัสดุที่ถูกตัดมากขึ้นในช่วงเวลาหนึ่งๆ ส่งผลให้ได้การตัดที่เรียบเนียนและละเอียดยิ่งขึ้น เนื่องจากฟันแต่ละซี่จะขจัดวัสดุจำนวนเล็กน้อยออกไป อย่างไรก็ตาม ใบมีด TPI ที่สูงกว่าอาจกรีดได้ช้าลงเนื่องจากฟันแต่ละซี่จะกัดฟันน้อยลง ในทางกลับกัน ใบมีด TPI ที่ต่ำกว่าจะตัดได้เร็วขึ้น แต่อาจทำให้ขอบหยาบกว่า เนื่องจากฟันแต่ละซี่จะดึงวัสดุออกพร้อมกันมากขึ้น
สำหรับงานไม้ที่ต้องการความแม่นยำและการตกแต่งที่ประณีต เช่น งานไม้ต่อไม้หรือการแกะสลักที่ประณีต มักใช้ใบมีด TPI ที่สูงกว่า ในทางกลับกัน สำหรับงานหยาบ เช่น การขึ้นรูปเบื้องต้นหรือการตัดผ่านวัสดุที่มีความหนาแน่น ใบมีด TPI ที่ต่ำกว่าอาจมีความเหมาะสมมากกว่า การพิจารณาประเภทของวัสดุที่ถูกตัดก็เป็นสิ่งสำคัญเช่นกัน เนื่องจากวัสดุที่แตกต่างกันอาจตอบสนองต่อการตั้งค่า TPI ที่แตกต่างกันได้ดีกว่า
2. ชุดฟัน:
ชุดใบเลื่อยหมายถึงมุมที่ฟันงอไปด้านหนึ่ง มุมนี้ช่วยให้ฟันสามารถตัดได้โดยไม่ต้องยึดติดกับรอยตัด (ร่องที่เกิดจากการตัด) ชุดฟันมีสองประเภทหลัก: ฉีกและตัดขวาง ฟันฉีกได้รับการออกแบบมาเพื่อตัดตามลายไม้ ในขณะที่ฟันตัดขวางได้รับการออกแบบมาเพื่อตัดตามลายไม้
ฟันริปมีลักษณะเป็นซี่ตรง ซึ่งหมายความว่าฟันจะงอไปด้านเดียวเท่านั้น รูปแบบนี้ช่วยให้สามารถตัดเกรนได้อย่างรวดเร็วและรุนแรง แต่อาจทำให้เกิดการฉีกขาดได้เมื่อตัดผ่านเกรน ในทางกลับกัน ฟันแบบ Crosscut มีชุดสลับกัน คือ ฟันจะงอไปทางซ้ายและขวาสลับกัน รูปแบบนี้ทำให้ได้การตัดทั่วทั้งเกรนที่สะอาดยิ่งขึ้น แต่อาจตัดได้ช้ากว่าฟันที่ฉีก
ทางเลือกระหว่างฟันริปและฟันขวางขึ้นอยู่กับงานเฉพาะที่ทำอยู่ สำหรับงานไม้ทั่วไป ใบเลื่อยสองด้านที่มีฟันฉีกด้านหนึ่งและฟันตัดขวางอีกด้านหนึ่งสามารถใช้งานได้หลากหลายมาก อย่างไรก็ตาม สำหรับงานพิเศษ การใช้ใบมีดที่มีฟันที่ออกแบบมาสำหรับงานนั้นโดยเฉพาะอาจมีประสิทธิภาพมากกว่า
3. รูปร่างฟัน:
รูปร่างของฟันบนใบเลื่อยอาจส่งผลต่อประสิทธิภาพการตัดเช่นกัน มีรูปร่างฟันที่พบบ่อยหลายแบบ ได้แก่:
ฟันตะขอ: ฟันเหล่านี้มีปลายแหลมและมีรูปร่างคล้ายตะขอที่ช่วยดึงวัสดุผ่านการตัด โดยทั่วไปจะพบได้บนใบมีดฉีกและเหมาะสำหรับการตัดที่รวดเร็วและดุดัน
ฟันบนแบน: ฟันเหล่านี้มีฟันบนแบนและได้รับการออกแบบมาเพื่อการตัดที่สะอาดและแม่นยำ มักพบบนใบมีดตัดขวางและเหมาะสำหรับงานที่ละเอียดอ่อนกว่า
ฟันสลับบน: ฟันเหล่านี้มีทั้งฟันบนแบนและฟันตะขอ ทำให้เกิดความสมดุลระหว่างการตัดฟันตะขออย่างรุนแรงและความแม่นยำของฟันบนแบน
รูปร่างฟันอาจส่งผลต่อประเภทของการตัดที่เกิดขึ้น รวมถึงปริมาณแรงที่ใช้ในการตัดด้วย ตัวอย่างเช่น ฟันตะขออาจใช้ความพยายามน้อยกว่าในการดันวัสดุ แต่ก็อาจทำให้มีการตัดที่หยาบกว่าซึ่งต้องมีการตกแต่งเพิ่มเติม
4. วัสดุฟัน:
วัสดุของฟันอาจส่งผลต่อประสิทธิภาพการตัดได้เช่นกัน ฟันเหล็กคาร์บอนสูงมีความทนทานและสามารถรักษาคมคมได้ แต่อาจต้องลับคมบ่อยกว่านั้น ในทางกลับกัน ฟันคาร์ไบด์จะแข็งกว่าและทนทานต่อการสึกหรอมากกว่า แต่ก็อาจเปราะและเสี่ยงต่อการบิ่นมากกว่า
การเลือกใช้วัสดุฟันควรขึ้นอยู่กับประเภทของงานที่ทำและอายุการใช้งานที่คาดหวังของใบมีด สำหรับงานหนักหรือการใช้งานบ่อย ฟันคาร์ไบด์อาจเป็นทางเลือกที่ดีกว่าเนื่องจากมีความทนทาน สำหรับงานเบาหรือใช้งานเป็นครั้งคราว ฟันเหล็กกล้าคาร์บอนสูงก็อาจเพียงพอแล้ว
5. ความแข็งของฟัน:
ความแข็งของฟันเป็นอีกปัจจัยที่สำคัญ ฟันที่แข็งกว่าสามารถตัดผ่านวัสดุที่แข็งกว่าได้ แต่ก็อาจมีแนวโน้มที่จะบิ่นได้เช่นกัน ฟันที่อ่อนนุ่มกว่าแม้จะต้านทานการบิ่นได้ดีกว่า แต่ก็อาจสึกกร่อนได้เร็วกว่า
ความแข็งของฟันมักวัดตามสเกลร็อคเวลล์ คะแนน Rockwell ที่สูงกว่าบ่งชี้ว่าฟันมีความแข็ง ซึ่งอาจเป็นประโยชน์ในการตัดผ่านวัสดุที่มีความหนาแน่นสูงหรือมีฤทธิ์กัดกร่อนได้ อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญคือต้องรักษาสมดุลระหว่างความแข็งกับความเหนียวเพื่อให้แน่ใจว่าฟันสามารถทนต่อความเข้มงวดในการตัดได้โดยไม่แตกหัก
6. ระยะห่างของฟัน:
ระยะห่างระหว่างฟันอาจส่งผลต่อประสิทธิภาพการตัดด้วย ฟันที่มีระยะห่างใกล้กันสามารถเอาวัสดุออกได้เร็วยิ่งขึ้น แต่ก็อาจเกิดการอุดตันได้ง่ายขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตัดผ่านวัสดุที่เป็นเรซินหรือเหนียว ระยะห่างระหว่างฟันที่กว้างขึ้นสามารถช่วยป้องกันการอุดตัน แต่ก็อาจส่งผลให้การตัดเรียบน้อยลงด้วย
